سلام به همه.. برای تو می نویسم نفس مادر

دخترم نفسم عشقم پریسای من .. پرنیای دوم من برای تو مینویسم مادر. برای تو که داشتنت برای من اتفاقی غیر منتظره بود و هدیه ای بود از طرف بزرگ معبودم.. 

دختر کوچولوی من از بارداری ناتخواسته و سختی های بارداری هر چه بگویم کم است اما شیرین.. گاهی اوقات که فکر میکنم به روزای سخت ی که برای ابجی پرنیا کشیدم خدا را شاکرم که برای تو سختی ها با بودن پرنیا همه زندگی من.. همدم من همراه من در این راه کوتاه شد.. به داشتنتان افتخار میکنم. شاید روزی نباشم  عمر دست خداست دخترم فقط از خدا برایتا اینده ای درخشان و با عزت و ابرو را ارزو دارم 

امید ان دارم در بالاترین پله های خوشبختی نظاره گرتان باشم دختران گلم پریسا و پرنیا

9 ماه سختی بارداری همراه با دیابت بارداری و هزار جور مریضی دیگه تموم شد و خدا شما رو تو یه روز سرد زمستون به من هدیه داد بر خلاف پرنیا که تو اوج گرمای تابستان 2 تیر ماه 88 به دنیا اومد شما تو اوج سرما 7 دی ماه 92 قدم به این دنیای خاکی گذاشتی و با اون صدای گریه نازت زندگی رو برام شیرین کردی نمیدونستم اشک درد بریزم یا اشک شوق اما هر چی بود شاکر خدای مهربونم و هزاران بار خدا رو شکر گزاری میکنم به خاطر سالم بودن تو فرشته زندگی ام از خدا میخوام این شرینی و لذت رو به همه اون مادرایی که ارزوی بچه دار شدن رو دارن بچشونه..برا پدرا هم مهمه بچه داشتن اما مادر ... مادر این فرشته زمینی واقعا بیشتر به این هدیه الهی نیاز داره به یه همدم به یه نفس خصوصا اگه دختر باشه 

بعد از به دنیا اومدنت خیلی سختی کشیدم رسیدگی بیمارستان صفر اما قبل از عمل دست دختر خاله گلم فاطمه جون رو می بوسم که خیلی برات زحمت کشید و قسمت اتاق عمل خیلی بهمون کمک کرد اما بعد از عمل متاسفانه بخش اورزانس افتضاح بود .. امپول رگام رو یادشون رفت بزنن. مادر بزرگ مهربونت که از شب قبل منو همراهی کرد خیلی بهش زحمت دادیم از خدا براش عمر با عزت و سلامتی میخواهیم و دست مادرمو میبوسم.. شب تا صبح اذیت کرد به خاطر دیابت بالای من قند شما پایین بود مرتب ازت ازمایش خون می گرفتند و. منم که تحمل گریه تو رو نداشتم. صبح شیر نداشتم بهت بدم با شیر خشکی که دکتر تجویز کرد یه کم اروم شدی بابا جون هم می اومد و می رفت اما؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟آه آه آه 

خلاصه روز بعد با رضایت خودم از بیمارستان اومدم خونه و یسه کم حالم بهتر شد و 20 روز اول روزای سخت پشت سر گذاشته شد و بابا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بماند گذشت اون روزای سخت 

اخه بابا دوست داشت شما پسر باشی با وجود این که پرنیا اولین نوه دختری بود شما هم دومین نوه دختری و توی سونو تا 5 ماه اول به من گفتن شما گل پسری اما شاکرم که صلاح خدا این بود به من دختر عطا کرد ...خلاصه بزرگ شدی .و روزای اول پرنیا خیلی تنها شد و احساس تنهایی چون خیلی اذیت می کردی مجبور بودم تمام وقتم رو برات بزارم بیچاره پرنیا 

اما خیلی دوست داشت خدا رو شکر اروم تر شدی و ابجی پرنیا خیلی هواتو داره و منم میتونم به اون هم برسم اما ممنونم که قدم رو چشام گذاشتی دخترم

پریسای گلم پرزنیای گلم شما سرمایه زندگی من هستین از خدا براتون اینده ای درخشان و با عزت و ابرو رو طلب دارم از خدا میخوام سختی هایی که من کشیدم شما نکشین از خدا میخوام بهم عمر بده بتونم شما رو بزرگ کنم و خوشبختی تون رو ببینم ارزوی من از خدا این دخترای نازم امیدوارم به ارزوم برسم.

همیشه ترسم از این که نکنه من نباشم و شما زیر دست نامادری بزرگ شین همیشه این هراس گلومو فشار میده اشک از چشام جاری 

خدایا به حق زهرا ارزوی هر مادری خوشبختی فرزندش هست اونو بهش برسون آمینننننننننننننننننننن

پریسا جون شما در ساعت 9.30 روز دوشنبه 7 دی ماه 92 با وزن 3.750 تو بیمارستان افضلی پور توسط خانوم دکتر سالاری به دنیا اومدی عزیزم